(z dnia: 09. 11.2010 | 20:53)
Na kamiennym schodku
stawiając rozbity słoik
rozglądam się dookoła
szukając człowieka.
Obok mnie spada liść
w odcieniach żółci i czerwieni.
Taki jesienny.
Tuz obok mnie przelatuje ptak.
Wolny i radosny.
A ten rozbity słoik
przypomina mi, że
nawet jeśli ktoś tu wcześniej był…
To już odszedł.
(z dnia: 09. 11.2010 | 20:44)
Zakładając nowy segregator
Stare wrzucam na strych.
W kartonach zachodzą kurzem.
W smutku nie zaglądam do nich.
W radości tym bardziej.
Myśląc o nowym dniu
rozważam zachód słońca bądź wschód,
które ma mi się kojarzyć z Tobą.
Nie jestem rozmowna.
Tylko ten nowy segregator.
Na półce wypełnia ją cala.
Choć jest tylko jeden…
Nie potrzeba mi ich więcej..
(z dnia: 11. 01.2010 | 21:08)
(z dnia: 10. 01.2010 | 14:31)
Zimna jak głaz, zamknięta na wieki.
Jak każdy głaz można skruszyć,
tak i do mojego wnętrza gdzieś znajduje się klucz,
a jeszcze dalej znaleźć można bramę…
taką o której ja mam pojecie istnienia
tylko gdy ktoś włazi w moje życie
i dotyka miejsc, ran, zamkniętych na co dzień.
Szukając bramy i intruza zamykam się w sobie
i czekam aż przyjdzie ktoś z kluczem,
lub delikatnie uchyli bramę,
pukając we wrota…
Jestem warta poznania,
niewarta zapomnienia,
Jestem zamknięta w sobie,
lecz bogata wewnętrznie
Jestem otwarta dla ludzi
lecz zlękniona fałszu i zła…
Jestem-tak słyszałam.
Lecz siebie samej nigdzie nie widziałam.
Może za rogiem ulicy kiedyś uda Ci się mnie spotkać
Może czasem usłyszysz śpiew wiatru
na pustyni.
Jestem wtedy,gdy myślisz, że nikogo nie ma
A ja jestem.
Nawet gdy nie zauważasz…
(z dnia 10. 11.2009 | 12:22)
Siedząc na balkonie w moim mieszkaniu i patrząc na jesienną aurę w pobliskim parku naszło mnie natchnienie na te wiersze poniżej. Ta jesienna pogoda ma w sobie coś niezwykłego. Z jednej strony nie sprzyja pogodnemu nastrojowi, zwłaszcza gdy człowieka coś trapi, ale z drugiej strony jest taka melancholijna, można zastanowić się trochę, zwolnić tempa nabranego w wakacje. Można pomyśleć, przygotować się na surową mroźną zimę.
Spadające liście.
Nagie drzewa.
Zimno, szaro i pochmurno.
Kolorowe dywany na ulicach.
Ktoś, do kogo się przytulasz
jesiennym wieczorem.
Noc tym dłuższa, gwiazd
więcej, dłużej…
A ty?
Jak patrzysz na jesień…?
**********
TEN LIŚĆ….
ON SPADŁ Z TAK WYSOKA
PROSTO W ME DŁONIE.
NICZYM SZCZĘŚCIE WPŁYNĘŁO W MĄ DŁOŃ
DAJĄC MU RADOŚĆ DO ŻYCIA
ZŁAPAŁAM GO, OCALAJĄC PRZED UPADKIEM NA SAMO DNO
NA ZIEMIĘ
TAM ZGINIE.
TAM NIKT GO NAWET NIE ZAUWAŻY
A JA CO DZIEŃ NA NIEGO PATRZE
CO DZIEŃ SIĘ DO NIEGO UŚMIECHAM.
**********
Na jesienny nastrój
pijąc herbatę na kanapie
myślę o Tobie.
A to jeszcze bardziej przytłacza atmosferę.
Na jesienny nastrój
najlepsza wieczorna pora.
Zimna, ciemna…
Samotna, opuszczona….
Dając Ci znać, że istnieje
Doprowadza do depresji.
(z dnia: 30. 10.2009 | 19:26)
(z dnia: 23. 09.2009 | 14:20)
(z dnia: 18. 09.2009 | 23:11)
(z dnia: 14. 09.2009 | 15:26 )
Zawisnęłam wśród gwiazd
I tak sobie wiszę.
Nic mnie nie trzyma,
nic mnie nie rusza.
Jestem wśród gwiazd.
Chcę być twoją gwiazdą.
Chcę błyszczeć jak ona
lecz być tą, która
na Twoim niebie będzie błyszczeć najjaśniej..
(z dnia: 08. 09.2009 | 16:32)
Zakochała się w Księżycu
Nie przyznała się
Lecz kiedy co noc wystawała na balkonie
patrząc w jego piękna jasną tarczę
Zauważył
Lecz kto mógłby pokochać księżyc?
Ona pokochała
On co noc pokazywał się na jej niebie
Nigdy nie zawiodła
Podziwiając jego urodę płakała
Zakochała się w księżycu
a on to odwzajemnił
i teraz co noc świecił na jej niebie